Načnoje śviaciła.
Drymota. Spakoj.
I chramam nastyłym
Zdajecca pakoj.
Nia pišucca vieršy.
Hibieje duša.
I sercu nia vieryš,
Jak vieryŭ śpiarša.
U pamiaci hovar
Viaskovych ludziej,
A viečnaje słova
Nia vyrvać z hrudziej.
Dušy nie kranaje
Ni bol, ni biada.
I čas praciakaje,
Ja k z krana — vada.
Patrebna rabota,
Kab hnuła, huło,
Kab vyhnała potam
Zadumy kryło.
I pryjdzie zbavieńnie,
I źjavicca čas
Dušy uzrušeńnia,
I — słova, i skaz.
|
|
